Τα μαχαίρια της ακόνισε η Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και με ένα πολυσέλιδο κείμενο... «σουβλίζει» τους δύο πανεπιστημιακούς του ίδιου ιδρύματος, τον Αντώνη Λιάκο –μάλιστα, είναι και καθηγητής της σχολής– και τον Κώστα Γαβρόγλου.
Το αμάρτημά τους; Στα δύο πορίσματα που υπέγραψαν ως επικεφαλής επιτροπής, στο πλαίσιο του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, προτείνουν να συσταθεί μεταπτυχιακή σχολή που θα χορηγεί παιδαγωγική επάρκεια στους εκπαιδευτικούς των δύο πρώτων βαθμίδων. Πρόταση που, εάν υλοποιηθεί, θα «κλέψει» μεγάλο κομμάτι δουλειάς και ακαδημαϊκής παρέμβασης των φιλολογικών τμημάτων.
Ειδικότερα, χαρακτηριστικό της οξύτητας της αντίδρασης της Φιλοσοφικής είναι ότι στο κείμενό της –το υπογράφει η κοσμήτορας Ελένη Καραμαλέγκου– αντικρούει μία προς μία τις θέσεις Λιάκου-Γαβρόγλου, υποδηλώνοντας ότι δεν γνωρίζουν βασικές παραμέτρους της κατάστασης. Ενδεικτικά, η Φιλοσοφική αντικρούει τα εξής αποσπάσματα του πορίσματος Λιάκου:
– «Στην περίπτωση τμημάτων που έχουν μαθήματα παιδαγωγικής επάρκειας (ΠΔΕ) στα προγράμματα σπουδών τους, τα μαθήματα αυτά δεν απευθύνονται σε όλους τους φοιτητές, αλλά τα επιλέγουν μόνο όσοι προτίθενται να επιλέξουν το καθηγητικό επάγγελμα». Οπως λέει η Φιλοσοφική: «Tα παραπάνω δεν είναι ορθά, καθώς δεν λαμβάνουν υπόψη ότι τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ παρέχουν την ΠΔΕ υποχρεωτικά για όλους τους φοιτητές τους».
– «Λίγες είναι οι περιπτώσεις τμημάτων που προσφέρουν στους φοιτητές τους επιστημονική εξειδίκευση, γνώσεις παιδαγωγικής και ειδικής διδακτικής του γνωστικού αντικειμένου και πρόκειται κυρίως για τα τμήματα ξένων γλωσσών και φιλολογιών». Το σχόλιο της Φιλοσοφικής; «Και πάλι δεν λαμβάνονται υπόψη τα Τμήματα Φιλολογίας, Ιστορίας-Αρχαιολογίας (να σημειωθεί ότι είναι το Τμήμα του Αντώνη Λιάκου) και Φιλοσοφίας- Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Στα προγράμματα των παραπάνω τμημάτων εντάσσονται μαθήματα που αφορούν την ειδική διδακτική και των τεσσάρων βασικών μαθημάτων που ο κλάδος των φιλολόγων καλείται να υποστηρίξει στο σχολείο: Ειδική Διδακτική Αρχαίων Ελληνικών, Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Νέας Ελληνικής ως Δεύτερης/Ξένης Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ειδική Διδακτική Ιστορίας.
– «Η Ελλάδα είναι ίσως η τελευταία χώρα στην Ε.Ε. στην οποία το πτυχίο σε ένα γνωστικό αντικείμενο θεωρείται ικανό προσόν για την παροχή ποιοτικού εκπαιδευτικού έργου. Δεν υπάρχει μια ενιαία πολιτική για την εκπαίδευση νηπιαγωγών, δασκάλων και καθηγητών, η θεσμοθέτηση του πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας για τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο, η θεσμοθέτηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ δεν είχε επίδραση στην αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών». Η Φιλοσοφική τονίζει ότι «τα παραπάνω, αφενός, δεν λαμβάνουν υπόψη την ισχύουσα σαφή νομοθεσία, την εφαρμογή της οποίας, από την πλευρά των ΑΕΙ, ελέγχει η πολιτεία και προς την οποία ήδη έχουν εναρμονιστεί τμήματα ΑΕΙ, όπως τα προαναφερθέντα, αφετέρου, χαρακτηρίζονται από έναν βαθμό ασάφειας».
Εν κατακλείδι, η Φιλοσοφική αποδομεί την πρόταση Λιάκου-Γαβρόγλου για τη δημιουργία σχολών εκπαίδευσης που θα εστιάζουν στην προετοιμασία με μεταπτυχιακά προγράμματα όσων επιθυμούν να εργαστούν στην εκπαίδευση, υπενθυμίζοντας με νόημα τον ορισμό των μεταπτυχιακών σπουδών: «Είναι γνωστό ότι η κατάρτιση δεν αποτελεί στόχο και επιδίωξη του μεταπτυχιακού κύκλου σπουδών. Οι μεταπτυχιακές σπουδές εξειδικεύουν και εμβαθύνουν την κατάρτιση που οι προπτυχιακές σπουδές έχουν παράσχει. Βάσει της ίδιας συλλογιστικής, δεν νοείται επιμόρφωση χωρίς κατάρτιση. Η επιμόρφωση χρήζει πρωτογενούς υλικού, ώστε να αποκτά νόημα η επικαιροποίηση της γνώσης».
